Handbók um vinnustaðanám. Bókakaflar eftir nokkra af vinsælli höfundum bandaríkjanna á sviðinu. Sama bók og hér fyrir ofan, bara hér er hún hjá Google Books
Rannsóknarskýrsla frá Nationalt Center for Kompetanseudvikling í Danmörku. Skýrslan gefur yfirlit yfir ýmsar rannsóknir á áhrifum kennsluforms á námsáhuga fullorðinna.
Hæfnin sem er lýst í þessari bók er undirstaða undir alþjóðleg próf í færni sem kennari í fullorðinsfræðslu.
Sum tæknifyrirtæki, eins og Microsoft og Cisco gera kröfu um að kennarar á námskeiðum með þeirra efni hafi staðist próf sem er byggt á þessum hæfniviðmiðum.
The original set of Instructor Competencies was published in 1993 following extensive review and testing by a group of practitioners and academics in the training and instructional design filed. The publication identified the core competencies of instructors - those decisions, actions and behaviors that competent instructors must demonstrate to complete an instructional assignment successfully. The competencies define the generic instructor role, independent of settings and organizations. Competent instructors will accomplish these standards whether delivering simple instructions to a small group or addressing a huge audience.
Sú kenning sem hlotið hefur hvað mestan hljómgrunn í umfjöllun um fjarveru fólks frá fræðslu má kalla „hindrana-kenninguna“. Samkvæmt henni er skýringanna að leita í því að eitthvað hindri fólk í því að taka þátt. Þar af leiðir að með því að ryðja hindrununum úr vegi megi gera fólki kleift að taka þátt.
A paper should address one main question, and the failure to do this is one of the most common reasons for reviewers to reject a manuscript (Lambert et al, 2003).
Hér er dæmi um texta þar sem tilvísunin er óljós. Hvað þýðir þessi tilvísun???
- er höfundurinn að halda þessu fram og fær Lambert til stuðnings?
- er höfundurinn að vitna í Lambert?
- og sjálfum finnst honum eitthvað annað?
The division of a paper into introduction, methods, results and discussion reflects Aristotle's requirements for introduction, narration, proof and epilogue in oratory—the art of communication using rhetorical skills (Aristotle, 1991).
Hér er aftur á móti greinilegt hvað tilvísunin merkir. Fyrst endursegir höfundurinn hugmyndir frá Aristótelesi, og kynnir hann til sögunnar svo vísar hann í bók eftir Aristóteles sem fjallar um efnið.
“In addition to a simple presentation of the facts, I would point out that the best writing—medical, scientific, or otherwise—tries to convince the reader of something,” wrote David Reese (1999).