Azken urteotan asko entzuten ari gara IKTek ekar ditzaketen onurei buruz. Gehienetan, topikoz beteriko mezuak dira iristen zaizkigunak eta, nire ustez, benetako arazoari ez diogu behar bezala heltzen. Zein da, bada, benetako arazoa?, galdetuko duzue. Ene uste apalean, benetako arazoa irakasleon jarrera da. Arazo latza, gainera. Azter dezagun azken urteotan irakasleon jarrera gai horrekiko.
Hona hemen IKTeroak blogean aurkitutako artikulu interesgarri bat. Bertan, 80. hamarkadatik hona irakasleek IKTen inguruan izan duten jarrreraren inguruan hitz egiten dut autoreak. Bere hitzetan, irakasleen baitan dago eskura dituzten baliabideei behar bezalako etekina ateratzea edo ez, baina badirudi orain arte baliabide horiek ez direla behar bezala aprobetxatu.
Autorearen ustetan, arazoaren gakoa irakasleen jarreran dago: beldurra diote ezjakintasunari, beldurra aldaketari, beldurra IKTetan ikasleekiko duten posizio edo ezjakintasunari. Baina, funtsean, benetako beldurra beste gauza bati diete: irakasle-ikasle ohiko rolen aldaketari.
Ikasgelak digitalizatzeko Eskola 2.0 programa 2010ean jarri zen martxan, eta hala ere, ikastetxe gehienek oraindik ez dute Informazio Teknologiak curriculumean sartzeko planik. Jon Altuna psikopedagogoaren esanetan, eskola askotan IKT dinamizatzailearen esku uzten da ardura hori eta gabezia ugari daude irakasleen eta familien prestakuntzan.
Lekeitioko eskola publikoak urte asko daramatza ikas komunitate proiektuaren barnean eta orain IKTak txertatu nahi ditu proiektu horretan. Horretarako bideo honetan azaltzen dute nola txertatuko dituzten zenbait web 2.0 euren proiektuan.
IKTek gizakiak gauzak egiteko modua aldatzen ari dira: liburuak irakurri, telefonoz hitz egin, erosketak egin, mobilizazioak sortu, etab. IKTak gure bizi kalitatea hobetzen lagundu dezakete, baina horretarako ezinbestekoa da pentsamendu konputazionala izatea (pentsamendu kritikoa + konputazioa).