Group items tagged

"VincentHunink.nl De bekende schrijver geeft zijn mening over Sallustius'Catilina Home > ONDERZOEK > VERTALINGEN | EDITIES | PUBL.LIJST | PROJECTEN ||| BRONNEN | INDEX Vincent Hunink HET TEGENWICHT VAN SALLUSTIUS * tekst gepubliceerd in: Lampas 31, 1998, 40-55 ; Reeds Quintilianus ontraadt Sallustius als auteur voor beginners. Wanneer hij bespreekt welke schrijvers de beste schoollectuur opleveren, geeft hij de voorkeur aan Livius en Cicero. Wel krijgt Sallustius het compliment dat hij een groter geschiedschrijver is dan Livius, maar om hem goed te begrijpen, zo zegt de Romeinse professor, moet men al een gevorderde zijn (ad quem tamen intelligendum iam profectu opus sit; Quint. 2, 5, 19). * Misschien is dit 'klassieke' oordeel nog altijd van invloed. Bij veel Nederlandse leraren klassieken lijkt een minstens vergelijkbare aarzeling te bestaan ten opzichte van Sallustius. Toen bij de vaststelling van het eindexamenonderwerp Latijn voor 1998-1999 de naam van Sallustius viel, rees er al snel verzet: hij zou te moeilijk zijn, te duister van taal, en zijn thematiek zou leerlingen onvoldoende boeien. Mede door alle bezwaren werd het voorstel aangepast en verruimd. Gekozen werd voor het thema 'Catilina', een kader waarbinnen zowel voor Sallustius als voor de veel klassiekere Cicero ruimte zou zijn. Ik wil hier niet gaan afdingen op het bereikte compromis. Een heel jaar alleen Sallustius lezen zou misschien een wat magere invulling van het eindexamen Latijn zijn. Op zichzelf lijkt me het lezen van verschillende auteurs sowieso verkieslijk boven één centrale auteur, al is het maar voor de broodnodige variatie. In dit artikel wil ik te laten zien dat Sallustius, zeker in combinatie met andere auteurs, ook in de klas de moeite waard is. Dat is natuurlijk geen onomstotelijk feit, maar een waardeoordeel. In

"Romeins onderwijs Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie Ga naar: navigatie , zoeken Het Romeinse onderwijs leverde een grote en blijvende bijdrage aan het onderwijs zoals wij het nu kennen. In de tijdspanne van een paar eeuwen ging Rome van een informeel systeem van onderwijs, dat de kennis doorgaf van ouders aan de jonge kinderen, naar een gespecialiseerd en gedifferentieerd stelsel van scholen. De scholen waren geïnspireerd en gebaseerd op de Griekse educatieve praktijken.De opkomst van een agrarische stadstaat naar een wereldmacht werd weerspiegeld in het onderwijs van haar burgers en de gehanteerde leerstijlen. [ bewerken ] Het onderwijs in het vroege Romeinse Rijk Vanaf de stichting van Rome in ongeveer 753 v.Chr. tot het midden van de 3e eeuw v.Chr. is er weinig bewijs van iets meer dan rudimentair onderwijs. De primaire opvoeders van een kind waren waarschijnlijk zijn of haar eigen ouders. Ouders leerden hun kinderen de kennis en vaardigheden die nodig waren voor het leven in het begin van de republiek, namelijk landbouw, binnenlandse en militaire vaardigheden. Het belangrijkste waren echter de morele en maatschappelijke verantwoordelijkheden die werden verwacht van de burgers van de republiek. Voor Rome als geheel is het aanleren van vir bonus [1] . Het Romeinse onderwijs stond nog in de kinderschoenen en diende alleen om de basisvaardigheden die nodig zijn om te overleven te onderwijzen. Daarnaast diende het ook om de kinderen de Romainse waarden bij te brengen die bij de Romeinse bevolking het gevoel van samenhang versterkten. De eerste scholen in Rome ontstonden in het midden van de 4e eeuw v.Chr. [2] . Deze scholen werden Ludi (enkelvoud: Ludus) genoemd. Deze naam is afgeleid van het Latijnse woord voor "spelen". Net als in de moderne kleuterscholen hielden zij zich bezig met de socialisatie en het geven van rudimentaire basis-onderwijs aan jonge