هیچکس بی کس نیست.. اما دم اونی گرم که با همه کس نیست..!
هیچکس بی کس نیست.. اما دم اونی گرم که با همه کس نیست..!
گاهي بايد به دور خود يک ديوار تنهايي کشيد نه براي اينکه ديگران را از خودت دور کني بلکه ببيني چه کسي براي ديدنت ديوار را خراب مي کند..
من مستم و امشب نکنم سجده به محراب
رفتم در میخانه و خوردم "می" کمیاب
مستانه که گشتم بزدم باده ی بسیار بر جام نظر کردم و دیدم رخ ارباب
آنجا که خدا ساغر میخانه ی عشقست
هم باده دهد هم که شود چون مه ومهتاب
دیدم که خداوند به من عشق دگر داد
معشوقه ی خمّار و دوتا زلف پرازتاب
گفتم که خدا یا نکنم عاشق هر یار
یاری برسان تا که کند چشم مرا خواب
گفتا که بنوش باده و از غیب خبرداد
دلدار بُوَد نور من و فاتح ابواب
پس باده و آن ساغر و آن یار خدا بود
هرکس نشناسد نکند سجده به محراب
من اگر عاشق و مستم، به تمنای تو هستم به تمنای تو هستم که دو صد توبه شکستم همه شب توبه شکستم که ببینم رخ ماهت چو ندیدم رخ ماهت در میخانه نشستم در میخانه نشستم که دهی جام شرابی چو دهی جام شرابی به تو گویم زچه رستم زچه رستم که چنین عاشق وشیدای توهستم ز تو هستم ، به تو مستم که ز اغیار گسستم چو ز اغیار گسستم همه جا عکس تو دیدم همه جاعکس تو دیدم که چنین عاشق ومستم که اگرعاشق و مستم ، پی آن جام الستم بده آن جام الستت، که من آن باده پرستم بکنم باده پرستی که تویی باده ی هستی چو تویی باده ی هستی به تمنای تو هستم
مجنون و پریشان تو ام دستم گیر چون دانی کز آن تو ام دستم گیر هر بی سر و پایی دستگیری دارد من بی سرو سامان تو ام دستم گیر
من دل به غم تو بسته دارم ای دوست درد تو به جان خسته دارم ای دوست گفتی که به دل شکستگان نزدیکم من نیز دلی شکسته دارم ای دوست
نمی دونی تو این روزا چقدر از زندگی سیرم
دارم می میرم از اینکه تو رفتی و نمی میرم
نمی دونی تو این روزا چقدر یاد تو می افتم
ته دنیام نزدیکه نگاه کن کی بهت گفتم
کجا باید برم بی تو، تویی که قدّ ِ دنیامی
که هر جایی رو می بینم نبینم پیش چشمامی
برم هر جای این دنیا شبم با بغض دمسازه
آخه هر جا یه چیزی هست منُ یاد تو بندازه
نمی دونم تو این برزخ کی از این درد می میرم
نمی دونم چرا یک شب فراموشی نمی گیرم
منُ اینجا بکُش وقتی قراره تازه رویا شی
اگه تا آخر دنیا قراره تو دلم باشی....
شب سرد بی وفایی توی راه بی صدایی نرسیدیم ما به آخر قسمت ما شد جدایی من که عاشق تو بودم یار صادق تو بودم توی دشت آرزوهات من شقایق تو بودم پس چرا چشماتو بستی چرا قلبم رو شکستی ندارم جز تو وجودی تویی رنگ همه هستی می باره چشمه نورم می خونه دل ویرونه ام دیگه بی تو نمی مونم دیگه بی تو نمی تونم
من و این غم جدایی دیگه نیست راه رایی خیلی سخته بی تو بودن نفرین به بی وفایی تو که بی وفا نبودی یار نیمه راه نبودی واسه هم صدایی عشق تو که بی صدا نبودی پس چرا پیشم نموندی شب رو تو دلم نشوندی گل پاک عاشقی رو چرا از ریشه سوزوندی می باره چشمه نورم می خونه دل ویرونه ام دیگه بی تو نمی مونم دیگه بی تو نمی تونم
دزدیده چون جان می روی اندر میان جان من سرو خرامان منی ای رونق بستان من چون می روی بی‌من مرو ای جان جان بی‌تن مرو وز چشم من بیرون مشو ای شعله تابان من هفت آسمان را بردرم وز هفت دریا بگذرم چون دلبرانه بنگری در جان سرگردان من تا آمدی اندر برم شد کفر و ایمان چاکرم ای دیدن تو دین من وی روی تو ایمان من
کی رفته ای ز دل که تمنا کنم تو را
کی بوده ای نهفته که پیدا کنم تو را
غیبت نکرده ای که شوم طالب حضور پنهان نگشته ای که هویدا کنم تو را
با صد هزارجلوه برون آمدی که من
با صد هزار دیده تماشا کنم تو را
بالای خود در آئینه چشم من ببین
تا با خبر ز عالم بالا کنم تو را
مستانه کاش در حرم و دیر بگذری
تا قبله گاه مومن و ترسا کنم تو را
فروغی بسطامی
از عذاب لحظه هاى بى تو بودن خسته ام گر نیایى در کنارم دیگر از جان رفته ام تا به کى حسرت کشم از دورى چشمان تو ؟ دست سردم بیقرار از دورى دستان تو ؟
started by بهروش بهنام on 18 Mar 14
هیچکس بی کس نیست..
اما دم اونی گرم که با همه کس نیست..!
هیچکس بی کس نیست..
اما دم اونی گرم که با همه کس نیست..!
گاهي بايد به دور خود
يک ديوار تنهايي کشيد
نه براي اينکه
ديگران را از خودت دور کني
بلکه ببيني چه کسي
براي ديدنت
ديوار را خراب مي کند..
من مستم و امشب نکنم سجده به محراب
رفتم در میخانه و خوردم "می" کمیاب
مستانه که گشتم بزدم باده ی بسیار
بر جام نظر کردم و دیدم رخ ارباب
آنجا که خدا ساغر میخانه ی عشقست
هم باده دهد هم که شود چون مه ومهتاب
دیدم که خداوند به من عشق دگر داد
معشوقه ی خمّار و دوتا زلف پرازتاب
گفتم که خدا یا نکنم عاشق هر یار
یاری برسان تا که کند چشم مرا خواب
گفتا که بنوش باده و از غیب خبرداد
دلدار بُوَد نور من و فاتح ابواب
پس باده و آن ساغر و آن یار خدا بود
هرکس نشناسد نکند سجده به محراب
من اگر عاشق و مستم، به تمنای تو هستم
به تمنای تو هستم که دو صد توبه شکستم
همه شب توبه شکستم که ببینم رخ ماهت
چو ندیدم رخ ماهت در میخانه نشستم
در میخانه نشستم که دهی جام شرابی
چو دهی جام شرابی به تو گویم زچه رستم
زچه رستم که چنین عاشق وشیدای توهستم
ز تو هستم ، به تو مستم که ز اغیار گسستم
چو ز اغیار گسستم همه جا عکس تو دیدم
همه جاعکس تو دیدم که چنین عاشق ومستم
که اگرعاشق و مستم ، پی آن جام الستم
بده آن جام الستت، که من آن باده پرستم
بکنم باده پرستی که تویی باده ی هستی
چو تویی باده ی هستی به تمنای تو هستم
مجنون و پریشان تو ام دستم گیر
چون دانی کز آن تو ام دستم گیر
هر بی سر و پایی دستگیری دارد
من بی سرو سامان تو ام دستم گیر
من دل به غم تو بسته دارم ای دوست
درد تو به جان خسته دارم ای دوست
گفتی که به دل شکستگان نزدیکم
من نیز دلی شکسته دارم ای دوست
نمی دونی تو این روزا چقدر از زندگی سیرم
دارم می میرم از اینکه تو رفتی و نمی میرم
نمی دونی تو این روزا چقدر یاد تو می افتم
ته دنیام نزدیکه نگاه کن کی بهت گفتم
کجا باید برم بی تو، تویی که قدّ ِ دنیامی
که هر جایی رو می بینم نبینم پیش چشمامی
برم هر جای این دنیا شبم با بغض دمسازه
آخه هر جا یه چیزی هست منُ یاد تو بندازه
نمی دونم تو این برزخ کی از این درد می میرم
نمی دونم چرا یک شب فراموشی نمی گیرم
منُ اینجا بکُش وقتی قراره تازه رویا شی
اگه تا آخر دنیا قراره تو دلم باشی....
شب سرد بی وفایی
توی راه بی صدایی
نرسیدیم ما به آخر
قسمت ما شد جدایی
من که عاشق تو بودم
یار صادق تو بودم
توی دشت آرزوهات
من شقایق تو بودم
پس چرا چشماتو بستی
چرا قلبم رو شکستی
ندارم جز تو وجودی
تویی رنگ همه هستی
می باره چشمه نورم
می خونه دل ویرونه ام
دیگه بی تو نمی مونم
دیگه بی تو نمی تونم
من و این غم جدایی
دیگه نیست راه رایی
خیلی سخته بی تو بودن
نفرین به بی وفایی
تو که بی وفا نبودی
یار نیمه راه نبودی
واسه هم صدایی عشق
تو که بی صدا نبودی
پس چرا پیشم نموندی
شب رو تو دلم نشوندی
گل پاک عاشقی رو
چرا از ریشه سوزوندی
می باره چشمه نورم
می خونه دل ویرونه ام
دیگه بی تو نمی مونم
دیگه بی تو نمی تونم
دزدیده چون جان می روی اندر میان جان من
سرو خرامان منی ای رونق بستان من
چون می روی بی‌من مرو ای جان جان بی‌تن مرو
وز چشم من بیرون مشو ای شعله تابان من
هفت آسمان را بردرم وز هفت دریا بگذرم
چون دلبرانه بنگری در جان سرگردان من
تا آمدی اندر برم شد کفر و ایمان چاکرم
ای دیدن تو دین من وی روی تو ایمان من
کی رفته ای ز دل که تمنا کنم تو را
کی بوده ای نهفته که پیدا کنم تو را
غیبت نکرده ای که شوم طالب حضور
پنهان نگشته ای که هویدا کنم تو را
با صد هزارجلوه برون آمدی که من
با صد هزار دیده تماشا کنم تو را
بالای خود در آئینه چشم من ببین
تا با خبر ز عالم بالا کنم تو را
مستانه کاش در حرم و دیر بگذری
تا قبله گاه مومن و ترسا کنم تو را
فروغی بسطامی
از عذاب لحظه هاى بى تو بودن خسته ام
گر نیایى در کنارم دیگر از جان رفته ام
تا به کى حسرت کشم از دورى چشمان تو ؟
دست سردم بیقرار از دورى دستان تو ؟
ﺭﺎﻬﻣ ﻦﻣ ﺮﺘﺷ ﻭ ﺪﺷﺎﺑ ﺭﺎﻬﻣ ﺍﺭ ﻥﺍﺮﺘــﺷ ﺭﺍﻮﮔﺭﺰﺑ ّ ﺪﺟ ﻱﺍ:ﺖﻔﮔ(ﻉ)
ﻪﻛ:ﺩﻮﻣﺮﻓ ﻭ ﺩﺍﺩ ﻱﻭ ﺖﺳﺪﺑ ﺭﺎﺒﻜﺸﻣ ﻱﻮﺴﻴﮔ ﻭﺩ ﺕﺮﻀﺣ.ﺩﺭﺍﺪﻧ
ﻥﺁ ﻱﻮﺴﻴﮔ ﻭﺩ ﺮﻫ ﻦــﺴﺣ ﻡﺎﻣﺍ ﺲﭘ.ﺪــﺷﺎﺑ ﻮﺗ ﺭﺎﻬﻣ ﺎﻫ ﻱﻮﻣ ﻦﻳﺍ
ﻝﺎﺣ ﺖﻴﻔﻴﻛ ﺍﺭ(ﺹ) ﻝﻮﺳﺭ ﺕﺮﻀﺣ ﻭ ﺖﻓﺮﮔ ﺖــﺳﺩ ﻪﺑ ﺕﺮﻀﺣ
ﺯﺍﻭﺁ ﻥﺍﺮﺘﺷ!ﺭﺍﻮﮔﺭﺰﺑ ّ ﺪﺟ ﻱﺍ:ﺖﻔﮔ ﻦﺴﺣ ﻡﺎﻣﺍ ﺯﺎﺑ.ﺖــﺸﮔ ﻩﺩﺎﻳﺯ
<span lang="AR-SA" style="font-family:"Arial","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri;mso-asc