Group items tagged

Zo ging het eerst ‘Tot voor kort werd elke twee a drie uur ’s nachts een ronde gemaakt over de afdeling. Hierbij keken we of de bewoner rustig sliep en goed in bed lag. Voor de dementerende die dit nachtelijk bezoek soms wel opmerkte, maar stil bleef liggen, moet dit vaak een angstaanjagende gebeurtenis zijn geweest. De deur gaat midden in de nacht open, er verschijnt iemand met een zaklantaren op je kamer of iemand komt even kort naast je staan om daarna weer stil te vertrekken”. Soms probeerde de bewoner hierna op te staan omdat hij nu voelde dat hij plassen moest of om te controleren wie daar was. Vervolgens valt hij en enkele uren later werd hij liggend op de grond bij de volgende ronde gevonden. Op deze wijze vonden we elke week in het verpleeghuis wel enkele mensen.' Kan het dan ook anders? ‘Ja, het kan anders; met de mogelijkheden van dit moment kunnen wij het zien als iemand uit bed wil komen. Het is mogelijk dat wij herhaaldelijk kijken of iemand nog rustig in bed ligt. Dit hoeft niet met beelden, maar kan wel. We merken namelijk dat dit lang niet bij iedereen hoeft, misschien bij maximaal 10% van de bewoners. We houden daarom de regelmatige ronde wel in stand.'

’s Nachts staat het systeem doorgeschakeld naar de kliniek. 'Daar bestond aanvankelijk de vrees dat cliënten ’s nachts vaak contact zouden zoeken. De ervaring tot nu toe wijst uit dat dit nauwelijks gebeurt'

Cliënten wilden bijvoorbeeld de zekerheid dat zij het systeem in de slaapstand konden zetten, zodat hulpverleners niet zonder toestemming bij de cliënt naar binnen kunnen kijken.

De cliënten zien beeldcontact niet als een vervanging van een persoonlijk bezoek, maar als een aanvulling. Cliënten geven aan dat ze liever een paar keer per dag kort contact hebben, dan één keer in de week een wat langer durend huisbezoek.