Brak przydatności dla adresata – zwraca uwagę, że spamer nie zawsze potrafi ocenić, czy rozsyłana przez niego wiadomość jest nieprzydatna dla odbiorcy. Pomijając spamerów- przestępców lub psychopatów, większość nadawców wiadomości mniej lub bardziej trafnie zakłada, że może ona być interesująca dla odbiorców. Tych spamerów można byłoby nazwać nadawcami o dobrych intencjach. Jednocześnie, zgodnie z definicją Wikipedii, o spamie można mówić tylko wówczas, gdy treść wiadomości daje podstawę do przypuszczeń, iż nadawca wskutek jej wysłania może odnieść zyski nieproporcjonalne w stosunku do korzyści odbiorcy.
Brak zgody adresata na przesłanie niezamówionych wiadomości – analogicznie jak wyżej spamer może zakładać, że brak ze strony odbiorcy zakazu przesyłania mu różnorodnych ogłoszeń może oznaczać jego domniemaną zgodę na nie. Jednakże, zgodnie z Ustawą o świadczeniu usług drogą elektroniczną, istnieje bezwzględny zakaz przesyłania niezamówionej informacji handlowej. Odwrotnie, z mocy prawa nie ma zakazu rozsyłania ogłoszeń niekomercyjnych.
Ilość jednocześnie rozsyłanych niezamówionych informacji – oczywiście spamem jest masowe rozsyłanie niezamówionych wiadomości mających głównie na celu korzyść spamera. Zgodnie z definicją podaną na stronach UOKiK o spamie można mówić tylko w przypadku masowego rozsyłania niezamówionej korespondencji.
Regulamin grupy – grupy mogą (jak pokazano wcześniej na różnych przykładach) ustalać zróżnicowaną netykietę w tym zakresie – od całkowitego zakazu przesyłania jakichkolwiek ogłoszeń lub informacji niezwiązanych z tematem dyskusji, poprzez prawo do przesyłania informacji niekomercyjnych za zgodą członków grupy lub w przypadku specjalnego wyróżnienia takich informacji (np. symbolem OT, Ogłoszenie, Spam, etc.) po możliwość przesyłania wiadomości niekomercyjnych bez żadnych ograniczeń.